De realiteit kan hard zijn

Ik heb altijd een plekje in mijn hart gehad voor kleine steden en vooral kleine zuidelijke steden sinds ik daar ben opgegroeid. Er zijn connecties in kleine steden die vaak uitgebreide familiebijeenkomsten, kerk en school omvatten. Je kunt vrienden maken die een leven lang meegaan. Toch weten we allemaal dat het leven in de kleine stad worstelt naarmate het gezin uit elkaar groeit en veel van de besten en slimsten zijn vertrokken om carrière, geld en een paar winkelcentrum na te jagen. Als we van onze steden houden, moeten we sommige dingen begrijpen en terugvechten.

Ik deed een snelle Duck Duck Go-zoekopdracht (ik weiger die andere te gebruiken die alles over je weet) en ontdekte dat er 19,502 geïncorporeerde plaatsen in Amerika zijn en dat 17,982 daarvan (92%) minder dan 25,000 mensen zijn. Verreweg de bevolking is naar grote steden gemigreerd (ik zou zeggen meestal grote zielloze steden), terwijl het platteland van Amerika grotendeels is afgenomen in bevolking en lijdt aan andere vergelijkende belangrijke indicatoren zoals armoede. De arbeidsmarkt op het platteland is kleiner met gesloten mijnen en vooral de langdurige migratie van productie naar Mexico, China en daarbuiten.

Dus laat me het je geven zonder de suikerlaag. NIEMAND KOMT JE STAD REDDEN. Je bent een van de 20,000 anderen in dezelfde situatie van vechten om te overleven en misschien zelfs te gedijen. Er is geen genie voor nodig om te weten dat de federale regering niet weet of waarschijnlijk niet kan schelen dat je bestaat. Alle stemmen zijn in de metrogebieden. Staatsregeringen zijn beter, maar velen van hen moeten vechten om hun fiscale hoofd boven water te houden. Met steeds meer federale mandaten die enorme lokale uitgaven aan afvalwater, de verwijdering van vast afval, enz. afdwingen, is het een wonder dat Rural America vasthoudt. Maar sommigen van ons hebben geluk. Mijn stad heeft een universiteit die ons helpt aantrekkelijk te blijven als plek om te wonen en we hebben onze bevolking en productiebasis kunnen behouden en zelfs laten groeien. Maar voor zovelen is dit niet waar. Als opgeven geen optie is (en dat hoeft ook niet), zijn er dingen die je kunt doen. En het moet beginnen met te erkennen dat het aan jou en de mensen met wie je leeft om eerst te stabiliseren en dan de achteruitgang om te keren.

Allereerst moet je bij elkaar komen en de natuurlijke leiders LEIDEN, maar ook zorgen dat iedereen een stem heeft. Beslis collectief dat je weigert om je stad gewoon op te laten drogen en weg te blazen. Neem de tijd om te beslissen wat u wilt dat uw stad is en wat het realistisch kan zijn. Als het antwoord is om een ​​slaapkamergemeenschap te zijn voor een grotere nabijgelegen stad, is daar niets mis mee. Eigenlijk krijg je de voordelen van mensen die hun salaris binnenbrengen zonder de kosten te hoeven dragen van enorme uitgaven voor infrastructuur, politie en brandbeveiliging enz. Het kan eigenlijk een behoorlijk goede deal zijn. Maar maak er de beste slaapkamergemeenschap van die je kunt. Het hangt allemaal af van een realistisch beeld van het potentieel en de kosten/het proces om dat potentieel te realiseren. Hoe dan ook, er zijn stappen die moeten worden genomen om in beweging te komen. De volgende keer.